risura
Discretiva
|
risura dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]rīsūra
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| rīsūra | casus nominativus singularis · genus femininum | participii rīsūrus |
| rīsūra | casus vocativus singularis · genus femininum | participii rīsūrus |
| rīsūra | casus nominativus pluralis · genus neutrum | participii rīsūrus |
| rīsūra | casus accusativus pluralis · genus neutrum | participii rīsūrus |
| rīsūra | casus vocativus pluralis · genus neutrum | participii rīsūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /riːˈsuːra/ (classice) - Syllabificatio phonetica: rī·sū·ra — morphologica: ris-ur-a
rīsūrā
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| rīsūrā | casus ablativus singularis · genus femininum | participii rīsūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /riːˈsuːraː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: rī·sū·rā — morphologica: ris-ur-a