retulisse

E Victionario

Discretiva

retulisse dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
retulisse
perfectum activa infinitivus referō (referre)

Appellatio[+/-]

API: /retuˈlisse/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·tu·lis·se — morphologica: re-tul-isse

Formae aliae[+/-]

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • degressus tandem evellit praebenti et qua maxime opus esset adcommodanti. traduntque, quamdiu navis ea in litore steterit, retulisse gratiam venatus adgerendo. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 21, [58] — retulisse
  2. Vicicitatio: retulisse.