retuli

E Victionario

Discretiva

retuli dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
retulī prima singularis perfectum activa indicativus referō (referre)

Appellatio[+/-]

API: /ˈretuliː/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·tu·lī — morphologica: re-tul-i

Formae aliae[+/-]

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Medicamentum non aliud valentius est quam quod ad scabiem quoque pertinere sub auctore Protarcho retuli. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • hic est vetustissimus referendi bene merentibus gratiam mos, ut tales numinibus adscribant. quippe et aliorum nomina deorum et quae supra retuli siderum ex hominum nata sunt meritis. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXVIII. [[17c] ] — retuli
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: retuli.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 5, [19] — retuli