rettulit

Discretiva

rettulit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
rettulit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	referō (referre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈrettulit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ret·tu·lit — morphologica: ret-tul-it

Formae aliae

• retulit

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• sed nos oblitterata quoque scrutabimur, nec deterrebit quarundam rerum humilitas, sicuti nec in animalibus fecit, quamquam videmus Vergilium praecellentissimum vatem ea de causa hortorum dotes fugisse et in his quae rettulit flores modo rerum decerpsisse, … —Naturalis historia Plinii