Jump to content

resolvimus

E Victionario

Discretiva

resolvimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
resolvimus prima pluralis praesens activa indicativus resolvō (resolvere)
resolvimus prima pluralis perfectum activa indicativus resolvō (resolvere)
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /reˈsolwimus/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·sol·vi·mus — morphologica: re-solv-imus

Loci

[+/-]
Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • ab interioribus eius angulis lineas transversas incidere, quae citeriorem partem ab ulteriore ex toto deducant; deinde ea, quae sic resolvimus, in unum adducere. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, IX. [[2] ] — resolvimus
  2. Vicicitatio: resolvimus.