resolvetur

Discretiva

resolvetur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
resolvētur	tertia singularis	futurum	passiva	indicativus	resolvō (resolvere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /resolˈweːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·sol·vē·tur — morphologica: re-solv-etur

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ergo cottidie quoque resolvetur, donec iam cerato aut malagmate possumus esse contenti. —De Medicina Celsi