resolvendum

E Victionario

Discretiva

resolvendum dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
resolvendum
activa gerundium­ accusativo resolvō (resolvere)
Forma Modus flexurae originis
resolvendum casus accusativus singularis · genus masculinum gerundivi resolvendus
resolvendum casus nominativus singularis · genus neutrum gerundivi resolvendus
resolvendum casus accusativus singularis · genus neutrum gerundivi resolvendus
resolvendum casus vocativus singularis · genus neutrum gerundivi resolvendus

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /resolˈwendum/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·sol·ven·dum — morphologica: re-solv-end-um

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • At ubi scabri ungues sunt, circum aperiri debent, corpus qua contingunt; tum super eos ex hac compositione aeque inponi: sandracae, sulpuris, singulorum P.*II; nitri, auripigmenti, singulorum P.*IIII; resinae liquidae P.*VIII; tertioque id die resolvendum est. Sub quo medicamento vitiosi ungues cadunt, et in eorum locum meliores renascuntur. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber sextus, XIX. [[3] ] — resolvendum
  2. Vicicitatio: resolvendum.