resolvat

Discretiva

resolvat dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Dacoromane: rezolvat
• Francogallice: résolvât

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
resolvat	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	resolvō (resolvere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /reˈsolwat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·sol·vat — morphologica: re-solv-at

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• eo magis quoniam, conpresserit aliquem morbus an fuderit, quilibet etiam inperitissimus videt: quid autem conpressum corpus resolvat, quid solutum teneat, si a ratione tractum est, rationalis est medicus; —De Medicina Celsi

saec. I.

• e contrario ferunt lunae femineum ac molle sidus, atque nocturnum solvere umorem et trahere, non auferre. id manifestum esse, quod ferarum occisa corpora in tabem visu suo resolvat somnoque sopitis torporem contractum in caput revocet, glaciem refundat cunctaque umifico spiritu laxet. —Naturalis historia Plinii