resolvantur

E Victionario

Discretiva

resolvantur dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
resolvantur tertia pluralis praesens passiva coniunctivus resolvō (resolvere)

Appellatio[+/-]

API: /resolˈwantur/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·sol·van·tur — morphologica: re-solv-antur

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Ergo longa quiete et inmobili paene corpore opus est, donec ex ipso crustae leniter resolvantur. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber sextus, XVIII. [[3c] ] — resolvantur
  2. Vicicitatio: resolvantur.