remus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈreːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: rē·mus — morphologica: rem-us

Notatio

← Palaeolatine resmus ← Graeca Antiqua  ἐρετμός  (eretmós)

Nomen substantivum

rēm|us, -ī masc.

1. Instrumentum, quo naves aguntur.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	rēmus	rēmī	I
gen.	rēmī	rēmōrum	II
dat.	rēmō	rēmīs	III
acc.	rēmum	rēmōs	IV
abl.	rēmō	rēmīs	VI
voc.	rēme	rēmī	V

Dictiones derivatae

• rēmex
• rēmigāre
• rēmigātiō
• rēmigium
• rēmigō

Translationes

Instrumentum quo naves aguntur	dilatare ▼

Instrumentum quo naves aguntur	collabi ▲

Anglice: oar (en) Dacoromane: lopată (ro) f, vâslă (ro) f Germanice: Riemen (de) m, Ruder (de) n Islandice: ár (is) f

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• “Quomodo”, inquis, “tu mihi multa milia imaginum istic esse dicis, ubi ego nullam video? Et quare, cum solis color unus sit, imaginum diversus est?” Ut et haec, quae proposuisti, refellam et alia, quae non minus refellenda sunt, illud dicam oportet: nihil esse acie nostra fallacius non tantum in his, a quibus subtiliter pervidendis illam locorum diversitas submovet, sed etiam in his quoque, quae ad manum cernit: remus tenui aqua tegitur et fracti speciem reddit; poma per vitrum aspicientibus multo maiora sunt; columnarum intervalla porticus longior iungit. —Naturales quaestiones Senecae