refertur

E Victionario

Discretiva

refertur dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
refertur tertia singularis praesens passiva indicativus referō (referre)

Appellatio[+/-]

API: /reˈfertur/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·fer·tur — morphologica: re-fer-tur

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • … et super aqua leviter aspergitur: ubi frigere coepit, ad ignem refertur, et idem in altero fit, deinde inuicem in utroque: —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • huic certe refertur accepta subtilitas mentis; ideo nulla est ei caro, sed nervosa exilitas. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, XVII. [[10] ] — refertur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: refertur.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 77, [198] — refertur