Discretiva
|
referor dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| referor
|
prima singularis
|
praesens
|
passiva
|
indicativus
|
referō (referre)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: re·fe·ror — morphologica: re-fer-or
|
|
Publius Vergilius Maro
-70…-19
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (ca. 29-19 a.C.n.)
- bis magna victi pugna vix urbe tuemur
- spes Italas; recalent nostro Thybrina fluenta
- sanguine adhuc campique ingentes ossibus albent.
- quo referor totiens? quae mentem insania mutat?
- si Turno exstincto socios sum ascire paratus,
- cur non incolumi potius certamina tollo? —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis [1][2]
Fontes
