referant

E Victionario

Discretiva

referant dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
referant tertia pluralis praesens activa coniunctivus referō (referre)

Appellatio[+/-]

API: /ˈreferant/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·fe·rant — morphologica: re-fer-ant

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • Ciconiae quonam e loco veniant aut quo se referant, inconpertum adhuc est. e longinquo venire non dubium eodem quo grues modo, illas hiemis, has aestatis advenas. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 31, [61] — referant
  2. Vicicitatio: referant.