prodesse

E Victionario

Discretiva

prodesse dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
prōdesse
praesens activa infinitivus prōsum

Appellatio[+/-]

API: /proːˈdesse/(classice)
Syllabificatio phonetica: prō·des·se — morphologica: prod-esse

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Aeque notus est morbus, quem interdum arquatum, interdum regium nominant. Quem Hippocrates ait, si post septimum diem febricitante aegro supervenit, tutum esse, mollibus tantummodo praecordiis substantibus: Diocles ex toto, si post febrem oritur, etiam prodesse; si post hunc febris, occidere. —De Medicina Celsi [1]

saec. I.

  • Syria praeter hanc peculiares habet arbores: in nucum genere pistacia nota – prodesse adversus serpentium morsus traduntur et potu et cibo –, in ficorum autem caricas et minores eiusdem generis, quas cottana vocant, item pruna in Damasco monte nata et myxas, utramque iam familiarem Italiae. e myxis in Aegypto et vina fiunt. —Naturalis historia Plinii [2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, XXIV. [1] — prodesse
  2. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius decimus, cap. 10, [51] — prodesse
  3. Vicicitatio: prodesse.