Discretiva
|
probanti dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
probantī[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| probantī
|
casus dativus singularis
|
participii probāns
|
| probantī
|
casus ablativus singularis
|
adiectivi probāns
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pro·ban·tī — morphologica: form-ant-i
formanti[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| probanti
|
forma pluralis
|
adiectivi probante
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
 | API: /proˈbanti/ |
- Syllabificatio phonetica: pro·ban·ti — morphologica: prob-anti
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
- Sed tamen hoc evenit, ut in vulgus insipientium opinio valeat honestatis, cum ipsam videre non possint. Itaque fama et multitudinis iudicio moventur, cum id honestum putent quod a plerisque laudetur. Te autem, si in oculis sis multitudinis, tamen eius iudicio stare nolim nec, quod illa putet, idem putare pulcherrimum. Tuo tibi iudicio est utendum; tibi si recta probanti placebis, tum non modo tete viceris, quod paulo ante praecipiebam, sed omnes et omnia. —Tusculanae disputationes Ciceronis [1][2]
Fontes
