praedictos

E Victionario

Discretiva

praedictos dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
praedictōs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii praedictus

Appellatio[+/-]

API: /prae̯̯ˈdiktoːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dic·tōs — morphologica: prae-dict-os

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • datur et his Thebis saltus Cithaeron, amnis Ismenus. praeterea fontes in Boeotia Oedipodia, Psamathe, Dirce, Epi<c>rane, Arethusa, Hippocrene, Aganippe, Gargaphie. montes extra praedictos Mycalesus, Hadylius, Acontius. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus, cap. 11, [25] — praedictos
  2. Vicicitatio: praedictos.