Jump to content

praedictis

E Victionario

Discretiva

praedictis dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
praedictīs casus dativus pluralis participii praedictus
praedictīs casus ablativus pluralis participii praedictus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /prae̯̯ˈdiktiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·dic·tīs — morphologica: prae-dict-is

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • horum VI oppida, Secontia et Vxama, quae nomina crebro aliis in locis usurpantur, praeterea Segovia et Nova Augusta, Termes ipsaque Clunia, Celtiberiae finis. ad oceanum reliqua vergunt Vardulique ex praedictis et Cantabri. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius, cap. 4, [27] — praedictis
  2. Vicicitatio: praedictis.