praedictis
Appearance
Discretiva
praedictis dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
praedictīs | casus dativus pluralis | participii praedictus |
praedictīs | casus ablativus pluralis | participii praedictus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /prae̯̯ˈdiktiːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prae·dic·tīs — morphologica: prae-dict-is
Loci
[+/-]C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- horum VI oppida, Secontia et Vxama, quae nomina crebro aliis in locis usurpantur, praeterea Segovia et Nova Augusta, Termes ipsaque Clunia, Celtiberiae finis. ad oceanum reliqua vergunt Vardulique ex praedictis et Cantabri. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius, cap. 4, [27] — praedictis
- ↑ Vicicitatio: praedictis.