praedicta
Appearance
Discretiva
praedicta dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]praedicta
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
praedicta | casus nominativus singularis · genus femininum | participii praedictus |
praedicta | casus vocativus singularis · genus femininum | participii praedictus |
praedicta | casus nominativus pluralis · genus neutrum | participii praedictus |
praedicta | casus accusativus pluralis · genus neutrum | participii praedictus |
praedicta | casus vocativus pluralis · genus neutrum | participii praedictus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /prae̯̯ˈdikta/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prae·dic·ta — morphologica: prae-dict-a
praedictā
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
praedictā | casus ablativus singularis · genus femininum | participii praedictus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /prae̯̯ˈdiktaː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prae·dic·tā — morphologica: prae-dict-a
Loci
[+/-]C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- ecce fulgurum monitus, oraculorum praescita, haruspicum praedicta atque etiam parva dictu in auguriis sternumenta et offensiones pedum. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 5, [24] — praedicta
- ↑ Vicicitatio: praedicta.