praedicatione

Discretiva

praedicatione dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
praedicātiōne	casus ablativus singularis	substantivi praedicātiō

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯̯dikaːtiˈoːne/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·di·cā·ti·ō·ne — morphologica: prae-dication-e

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• ad lumborum et renium dolores semen obolorum trium pondere, pari cumini bibitur. venerem stimulant, urinam cient utilissime, praeterquam vesica exulcerata, radice quoque plurimorum praedicatione. —Naturalis historia Plinii