praedicantes

Discretiva

praedicantes dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
praedicantēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii praedicāns
praedicantēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii praedicāns
praedicantēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii praedicāns
praedicantēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii praedicāns
praedicantēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii praedicāns
praedicantēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii praedicāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯̯diˈkanteːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·di·can·tēs — morphologica: prae-dic-ant-es

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• qui ver probant, ab aequinoctio statim admittunt, praedicantes germina parturire, ideo faciles corticum esse conplexus. qui praeferunt autumnum, ab arcturi ortu, quoniam statim radicem quandam capiant et ad ver parata veniant atque non protinus germinatio auferat vires. —Naturalis historia Plinii