porcos

Discretiva

porcos dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: porcos
• Hungarice: porcos
• Hispanice: porcos
• Lusitane: porcos

Formae affines

Latine

porcōs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
porcōs	casus accusativus pluralis	substantivi porcus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpor.koːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: por·cōs — morphologica: porc-os

Hispanice

porcos

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
porcos	forma pluralis	substantivi porco

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈpoɾ.kos]

(Castellane, castellano)

Syllabificatio phonetica: por·cos — morphologica: porc-os

Lusitane

porcos

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
porcos	forma pluralis	substantivi porco

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈpɔɾ.kuʃ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: por·cos — morphologica: porc-os

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

• Boni seminis sues animadvertuntur a facie et progenie et regione caeli: a facie, si formosi sunt verris et scrofa; a progenie, si  porcos  multos pariunt; a regione, si potius ex his locis, ubi nascuntur amplae quam exiles, pararis. Emi solent sic: "illasce sues sanas esse habereque recte licere noxisque praestari neque de pecore morboso esse spondesne?" Quidam adiciunt perfunctas esse a febri et a foria. —De agricultura Varronis

Vide etiam:  → porcos (Vicicitatio)