Jump to content

plorent

E Victionario

Discretiva

plorent dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
plōrent tertia pluralis praesens activa coniunctivus plōrō (plōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈploːrent/(classice)
Syllabificatio phonetica: plō·rent — morphologica: plor-ent

Loci

[+/-]
Decimus Iunius Iuvenalis
100-128
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

  • quorum si pretio dominus non vincitur ullo,
nocte boves macri lassoque famelica collo
iumenta ad viridis huius mittentur aristas
nec prius inde domum quam tota novalia saevos
in ventres abeant, ut credas falcibus actum.
dicere vix possis quam multi talia plorent
et quot venales iniuria fecerit agros.
sed qui sermones, quam foede bucina famae! —Saturae D. Iuni Iuvenalis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura XIV, versus 150 — plorent
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: plorent.