Discretiva
|
planitierum dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| plānitiērum
|
casus genitivus pluralis
|
substantivi plānitiēs
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: plā·ni·ti·ē·rum — morphologica: planiti-erum
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ioannes Keplerus
1571-1630
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas nova
saec. XVII. (1611 p.C.n.)
- Ex quinque adductis causis prima, secunda et tertia hoc sibi usurpant, facultatem formatricem e re nata consilium capere et pro opportunitate campi aciem instruere, ut quia pugna calidi vaporis et frigidi aeris in planitie existit non per corpulentiam, ipsa quoque figuram eligat, quae planitierum est potius, quam corporum. —Strena seu de nive sexangula Ioannis Kepleri [1][2]
Fontes
