Discretiva
|
placentibus dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| placentibus
|
casus dativus pluralis
|
participii placēns
|
| placentibus
|
casus ablativus pluralis
|
participii placēns
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pla·cen·ti·bus — morphologica: plac-ent-ibus
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Franciscus Petrarca
1304-1374
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas humanistica
saec. XIV. (1354-1367 p.C.n.)
- Dolor: Patrem patior durum.
- Ratio: Qualem putas ille te passus est puerum, qualemve deinceps adolescentem? Difficile id quidem persuadere his sibi valde placentibus, sed crede michi: nichil durius quam etatis illius inconditos mores pati. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [1][2]
Fontes
