placentem

E Victionario

Discretiva

placentem dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
placentem casus accusativus singularis · genus masculinum participii placēns
placentem casus accusativus singularis · genus femininum participii placēns

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /plaˈken.tem/(classice)
Syllabificatio phonetica: pla·cen·tem — morphologica: plac-ent-em

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus
23-79
C. Suetonius Tranquillus
ca. 70-150
Hildegardis Bingensis
1098-1179
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • His adiciemus ab Ovidio posita animalia, quae apud neminem alium reperiuntur, sed fortassis in Ponto nascentia, ubi id volumen supremis suis temporibus inchoavit: bovem, cercyrum in scopulis viventem, orphum rubentemque erythinum, iulum, pictas mormyras aureique coloris chrysophryn, praeterea percam, tragum et placentem cauda melanurum, epodas lati generis. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Magis deinde ac magis omni divino humanoque iure neglecto Alliensi die pontificatum maximum cepit, comitia in decem annos ordinavit seque perpetuum consulem. et ne cui dubium foret, quod exemplar regendae rei p. eligeret, medio Martio campo adhibita publicorum sacerdotum frequentia inferias Neroni dedit ac sollemni convivio citharoedum placentem palam admonuit, ut aliquid et de dominico diceret, incohantique Neroniana cantica primus exultans etiam plausit. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli [3][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Nam cum mihi placuerit, creaturae iussionem meam ostendunt, velut cum faber nummum faciens in eo sibi placentem formam celat; tunc nummus formam sibi impositam declarat, illius rei nullam de se potestatem habens, non enim novit quando faber aliam formam illi imponere velit, quoniam nec longum, nec breve tempus suae formae discernit. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1370 p.C.n.)

  • At Anneum Senecam, et tum quidem, et nunc maxime placentem, arenam esse sine calce dicebat. Et loquimur viros, cum Leuntium, Greca mulier, imo, ut Cicero ait, meretricula, contra Theofrastum tantum philosophum scribere ausa sit. —De sui ipsius et multorum ignorantia Petrarcae [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 32, cap. 54, [152] — placentem
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: placentem.
  3. 3.0 3.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber nonus. Vitellius. XI. [2] — placentem
  4. 4.0 4.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber primus. Visio tertia. Pagina 0409D — placentem
  5. 5.0 5.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De sui ipsius et multorum ignorantia. (Universitas Turicensis):  V — placentem