pisi

Discretiva

pisi dictio est in variis linguis:

• Catalane: pisi
• Esperantice: pisi
• Finnice: pisi
• Hungarice: pisi
• Lithuanice: pisi

Dictiones similes

• Bohemice: píši, píší

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pisī	casus genitivus singularis	substantivi pisum

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpi.siː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pi·sī — morphologica: pis-i

Loci

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4–70

C. Plinius Secundus 23–79

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Similis quoque ratio est pisi, quod tamen facilem et solutam terram desiderat tepidumque locum et caelum frequentis humoris. Eadem mensura iugerum vel modio minus quam phaselum licet obserere primo tempore sementis ab aequinoctio autumnali. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Serere in iugera temperato solo iustum est tritici aut siliginis modios V, farris aut seminis, quod frumenti genus ita appellamus, X, hordei VI, fabae quinta amplius quam tritici, viciae VII, ciceris et cicerculae et pisi III, lupini X, lentis III – sed hanc cum fimo arido seri volunt –, ervi VI, siliciae VI, passiolorum IIII, pabuli XX, milii, panici sextarios IIII, pingui solo plus, gracili minus. —Naturalis historia Plinii