pisi

Discretiva

pisi dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
pisī	casus genitivus singularis	substantivi pisum

API: /ˈpi.siː/

Syllabificatio phonetica: pi·sī — morphologica: pis-i

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

Similis quoque ratio est pisi, quod tamen facilem et solutam terram desiderat tepidumque locum et caelum frequentis humoris. Eadem mensura iugerum vel modio minus quam phaselum licet obserere primo tempore sementis ab aequinoctio autumnali. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[1]^[2]

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

Serere in iugera temperato solo iustum est tritici aut siliginis modios V, farris aut seminis, quod frumenti genus ita appellamus, X, hordei VI, fabae quinta amplius quam tritici, viciae VII, ciceris et cicerculae et pisi III, lupini X, lentis III – sed hanc cum fimo arido seri volunt –, ervi VI, siliciae VI, passiolorum IIII, pabuli XX, milii, panici sextarios IIII, pingui solo plus, gracili minus. —Naturalis historia Plinii ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber secundus. Caput X. [4] — pisi
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: pisi.
↑ ^3.0 ^3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodevicesimus, cap. 55, [198] — pisi