Jump to content

petantur

E Victionario

Discretiva

petantur dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
petantur tertia pluralis praesens passiva coniunctivus petō (petere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /peˈtan.tur/(classice)
Syllabificatio phonetica: pe·tan·tur — morphologica: pet-antur

Loci

Lucius Annaeus Seneca
–3…+65
C. Plinius Secundus
23–79
M. Fabius Quintilianus ca. 35-100
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Quidam ita finierunt: “bonum est, quod petitionem sui movet, vel quod impetum animi tendentis ad se movet.” Et huic idem opponitur; multa enim impetum animi movent, quae  petantur  petentium malo. Melius illi, qui ita finierunt: “bonum est, quod ad se impetum animi secundum naturam movet et ita demum petendum est, cum coepit esse expetendum.” Iam et honestum est; hoc enim est perfecte petendum. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Mirum in plerisque animalium scire quare  petantur , sed et fere cuncta quid caveant. elephans homine obvio forte in solitudine et simpliciter oberrante clemens placidusque etiam demonstrare viam traditur; idem vestigio hominis animadverso prius quam homine intremescere insidiarum metu, subsistere ab olfactu, circumspectare, iras proflare nec calcare, sed erutum proximo tradere, illum sequenti, simili nuntio usque ad extremum, tunc agmen circumagi et reverti aciemque derigi. adeo omnium odori durare virus illud maiore ex parte ne nudorum quidem pedum. —Naturalis historia Plinii [3][2]

saec. I.

  • Ego illud de iis etiam quae vere sunt adiciam breviter, sicut ornent orationem oportune positae, ita ineptissimas esse cum inmodice  petantur . Sunt qui, neglecto rerum pondere et viribus sententiarum, si vel inania verba in hos modos depravarunt summos se iudicent artifices, ideoque non desinant eas nectere, quas sine substantia sectari tam est ridiculum quam quaerere habitum gestumque sine corpore. —Institutio oratoria Quintiliani [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library):  Tomus / Liber 20. 118, versus 9 — petantur
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: petantur.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 5, [9] — petantur
  4. 4.0 4.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber nonus, III. [100] — petantur