Discretiva
|
pertinuerunt dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| pertinuērunt
|
tertia pluralis
|
perfectum
|
activa
|
indicativus
|
pertineō (pertinēre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: per·ti·nu·ē·runt — morphologica: pertinu-erunt
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (69 a.C.n. / 685 a.u.)
- Duorum magistratuum, quorum uterque in pecunia maxuma tractanda procurandaque versatus est, triumviratus et quaesturae, ratio sic redditur, iudices, ut in iis rebus, quae ante oculos gestae sunt, ad multos pertinuerunt, confectae publicis privatisque tabulis sunt, nulla significatio furti, nulla alicuius delicti suspicio referatur. —Pro M. Fonteio oratio Ciceronis [1][2]
Fontes
