pertine

E Victionario

Discretiva

pertine dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pertinē secunda singularis praesens activa imperativus pertineō (pertinēre)

Appellatio[+/-]

API: /ˈper.ti.neː/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·ti·nē — morphologica: per-tin-e

Loci[+/-]

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Tu tantum ad eum pertine, in ipso spem pone; ipse sit adjutor tuus, salutare tuum; in illo sit locus munitus, turris fortitudinis; refugium tuum ipse sit, et non te sinet tentari supra quam potest ferre, sed faciet cum tentatione etiam exitum, ut possis sustinere. —Enarrationes in Psalmos Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Enarrationes in Psalmos (Universitas Turicensis). Enarratio LXI. Caput 22., p. Sermo ad plebem — pertine
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: pertine.