perfida

Discretiva

perfida dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: perfida
• Italice: perfida

Dictiones similes

• Dacoromane: perfidă

Formae affines

Latine

perfida

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
perfida	casus nominativus singularis · genus femininum	adiectivi perfidus
perfida	casus vocativus singularis · genus femininum	adiectivi perfidus
perfida	casus nominativus pluralis · genus neutrum	adiectivi perfidus
perfida	casus accusativus pluralis · genus neutrum	adiectivi perfidus
perfida	casus vocativus pluralis · genus neutrum	adiectivi perfidus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈper.fi.da/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·fi·da — morphologica: per-fid-a

perfidā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
perfidā	casus ablativus singularis · genus femininum	adiectivi perfidus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈper.fi.daː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·fi·dā — morphologica: per-fid-a

Dacoromane

perfida

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
perfida	casus nominativus/accusativus singularis articulatus · genus femininum	adiectivi perfid

Appellatio pronuntiatusque

API: /per'fi.da/

Syllabificatio phonetica: per·fi·da — morphologica: perfid-a

Italice

perfida

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
perfida	forma singularis · genus femininum	participii perfido

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpɛr.fi.da/

Syllabificatio phonetica: no·tan·da — morphologica: perfid-a

Loci

Velleius Paterculus ca. –20…+35

Phaedrus ca. -10…+60

Marcus Valerius Martialis 40–103

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quo tempore M. Lollii, quem veluti moderatorem iuventae filii sui Augustus esse voluerat,  perfida  et plena subdoli ac versuti animi consilia, per Parthum indicata Caesari, fama vulgavit; cuius mors intra paucos dies fortuita an voluntaria fuerit ignoro. Sed quam hunc decessisse laetati homines, tam paulo post obiisse Censorinum in iisdem provinciis graviter tulit civitas, virum demerendis hominibus genitum. —Historiae Romanae Vellei

saec. I.

• Multa esse nobis iucunda quae tamen sunt incommoda.

Cum blandiretur iuveni meretrix  perfida ,

Et ille laesus multis saepe iniuriis

Tamen praeberet sese facilem mulieri,

Sic insidiatrix: «Omnes muneribus licet

Contendant, ego te plurimi facio tamen».

Iuvenis recordans quotiens deceptus foret:

«Libenter, inquit, mea lux, hanc vocem audio,

Non quod fidelis, sed quod iucunda est mihi». —Fabulae Phaedri

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Non Albana mihi sit comissatio tanti

Nec Capitolinae pontificumque dapes;

Inputet ipse deus nectar mihi, fiet acetum

Et Vaticani  perfida  vappa cadi.

Convivas alios cenarum quaere magister,

Quos capiant mensae regna superba tuae:

Me meus ad subitas invitet amicus ofellas:

Haec mihi, quam possum reddere, cena placet. —Epigrammata M. Valerii Martialis

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Cunctanter ac timide denique sermone prolato: «Ego» inquit «ipsa, confiteor ultro, ego origo tibi huius molestiae fui», et cum dicto lorum quempiam sinu suo depromit mihique porrigens: «Cape,» inquit «oro te, et de  perfida  muliere vindictam immo vero licet maius quodvis supplicium sume. Nec tamen me putes, oro, sponte angorem istum tibi concinnasse. Dii mihi melius, quam ut mei causa vel tantillum scrupulum patiare.» —Metamorphoseon libri XI Apulei