peperisse

E Victionario

Discretiva

peperisse dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
peperisse
perfectum activa infinitivus pariō (parere)

Appellatio[+/-]

API: /pe.peˈris.se/(classice)
Syllabificatio phonetica: pe·pe·ris·se — morphologica: peper-isse

Loci[+/-]

Marcus Terentius Varro
-116…-27
M. Tullius Cicero
-106…-43
C. Plinius Secundus
23-79
M. Fabius Quintilianus
ca. 35-100
Marcus Valerius Martialis 40-103 Apuleius
ca. 125-170
antiq. class.class. III II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Cuius si divina natura est, quid facies nubibus; arcus enim ipse e nubibus efficitur quodam modo coloratis; quarum una etiam Centauros peperisse dicitur. Quod si nubes retuleris in deos, referendae certe erunt tempestates, quae populi Romani ritibus consecratae sunt. —De natura deorum Ciceronis [1][2]

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

  • Cui ego, Certe, inquam; nam in Illyrico hoc amplius, praegnatem saepe, cum venit pariendi tempus, non longe ab opere discedere ibique enixam puerum referre, quem non peperisse, sed invenisse putes; nec non etiam hoc, quas virgines ibi appellant, non numquam annorum viginti, quibus mos eorum non denegavit, ante nuptias ut succumberent quibus vellent et incomitatis ut vagari liceret et filios habere. —De agricultura Varronis [3]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • equo et asina genitos mares hinnulos antiqui vocabant contraque mulos quos asini et equae generarent. observatum ex duobus diversi generibus nata tertii generis fieri et neutri parentium esse similia eaque ipsa, quae sunt ita nata, non gignere in omni animalium genere; idcirco mulas non parere. est in annalibus nostris peperisse saepe, verum prodigii loco habitum. Theophrastus vulgo parere in Cappadocia tradit, sed esse id animal ibi sui generis. —Naturalis historia Plinii [4][2]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

  • Neque ideo tamen non saepius id facere oportebit ut rerum ordinem sequamur. Quaedam uero etiam turpiter conuertuntur, ut si peperisse narres, deinde concepisse, apertum testamentum, deinde signatum, in quibus si id quod posterius est dixeris, de priore tacere optimum; palam est enim praecessisse. —Institutio oratoria Quintiliani [5][2]

saec. I.

  • Prima Palatino lux est haec orta Tonanti,
Optasset Cybele qua peperisse Iovem;
Hac et sancta mei genita est Caesonia Rufi:
Plus debet matri nulla puella suae.
Laetatur gemina votorum sorte maritus,
Contigit hunc illi quod bis amare diem. —Epigrammata M. Valerii Martialis [6][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • per umeros volatilis dei pinnae roscidae micanti flore candicant et quamvis alis quiescentibus extimae plumulae tenellae ac delicatae tremule resultantes inquieta lasciviunt; ceterum corpus glabellum atque luculentum et quale peperisse Venerem non paeniteret. —Metamorphoseon libri XI Apulei [7][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber primus. XX [51] — peperisse
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: peperisse.
  3. Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber secundus, X. p. 9 — peperisse
  4. 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 69, [173] — peperisse
  5. 5.0 5.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber quartus, II. [87] — peperisse
  6. 6.0 6.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber nonus. XXXIX, versus 2 — peperisse
  7. 7.0 7.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber V. Capitulum XXII. Versus 7 — peperisse