pariet

Discretiva

pariet dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pariet	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	pariō (pariāre)
pariet	tertia singularis	futurum	activa	indicativus	pariō (parere)

API: /ˈpa.ri.et/

Syllabificatio phonetica: pa·ri·et — morphologica: par-iet

Apuleius
ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

Nec di siverint, ut hoc decus mei capitis aut demere mihi quisquam ‹queat› aut condonare! ‹Numquam› hoc imperium vivus amittam, idemque erit regni mei, qui spiritus, finis. Si hic animus, si haec lex, nulli non parta libertas est. Nemo e vobis fastidium Macedonum, nemo vultum superbum ferre cogetur. Sua cuique dextera aut ultionem tot malorum pariet aut finem. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[1]^[2]

saec. II. (ca. 170 p.C.n.)

Nam imaginem etiam savii mentiendo ore improbo compulsat ac morsicat. Quae res nobis non mediocris lites atque iurgia, immo forsitan et crimina pariet. Nunc etiam visa quadam honesta iuvene, ligno quod devehebat abiecto dispersoque, in eam furiosos direxit impetus et festivus hic amasio humo sordida prostratam mulierem ibidem incoram omnium gestiebat inscendere. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber V. Capitulum VIII, [14] — pariet
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: pariet.
↑ ^3.0 ^3.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber VII. Capitulum XXI. Versus 3 — pariet