Discretiva
|
pariendarum dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| pariendārum
|
casus genitivus pluralis · genus femininum
|
gerundivi pariendus
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pa·ri·en·dā·rum — morphologica: pariend-arum
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
- Tribus igitur modis video esse a nostris de amicitia disputatum. alii cum eas voluptates, quae ad amicos pertinerent, negarent esse per se ipsas tam expetendas, quam nostras expeteremus, quo loco videtur quibusdam stabilitas amicitiae vacillare, tuentur tamen eum locum seque facile, ut mihi videtur, expediunt. ut enim virtutes, de quibus ante dictum est, sic amicitiam negant posse a voluptate discedere. nam cum solitudo et vita sine amicis insidiarum et metus plena sit, ratio ipsa monet amicitias comparare, quibus partis confirmatur animus et a spe pariendarum voluptatum seiungi non potest. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]
Fontes
