opposuerim

E Victionario

Discretiva

opposuerim dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
opposuerim prima singularis perfectum activa coniunctivus oppōnō (oppōnere)

Appellatio[+/-]

API: /oppoˈsuerim/(classice)
Syllabificatio phonetica: op·po·su·e·rim — morphologica: op-posu-erim

Loci[+/-]

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • Oratores vero vel praecipue Latinam eloquentiam parem facere Graecae possunt: nam Ciceronem cuicumque eorum fortiter opposuerim. —Institutio oratoria Quintiliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber decimus, I. [105] — opposuerim
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: opposuerim.