opponente

E Victionario

Discretiva

opponente dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

oppōnente[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
oppōnente casus ablativus singularis participii oppōnēns
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /oppoːˈnente/(classice)
Syllabificatio phonetica: op·pō·nen·te — morphologica: op-pon-ent-e

Italice[+/-]

opponente[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
opponente
praesens activa participium opporre
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /oppoˈnɛnte/
Syllabificatio phonetica: op·po·nen·te — morphologica: op-ponent-e

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • resilit ergo ad septentriones flexusque inmensum iter quaerit, velut de industria rerum natura subinde aequora opponente, hinc Phoenicium, hinc Ponticum, illinc Caspium et Hyrcanium contraque Maeotium lacum. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quintus, cap. 27, [97] — opponente
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: opponente.