opponendum

Discretiva

opponendum dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
oppōnendum	—	—	activa	gerundium	accusativo	oppōnō (oppōnere)

Forma	Modus flexurae	originis
oppōnendum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi oppōnendus
oppōnendum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi oppōnendus
oppōnendum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi oppōnendus
oppōnendum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi oppōnendus

API: /oppoːˈnendum/

Syllabificatio phonetica: op·pō·nen·dum — morphologica: op-pon-end-um

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Si quod ab aliqua parte eminet, opponendum ei triplex linteolum est in vino et oleo tinctum. —De Medicina Celsi ^[1]^[2]

saec. I.

Hoc, inquit, commune nobis est: nam quemadmodum opponendum est speculo id, cuius in se imaginem transferat, sic, ut nubes infici possint, ita sol ad hoc apte ponendus est; non enim idem facit, undecumque effulsit, et ad hoc opus est radiorum idoneus ictus. —Naturales quaestiones Senecae ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber octavus, VIII. [[1d] ] — opponendum
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: opponendum.
↑ ^3.0 ^3.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis): Tomus / Liber I. Caput 5, [9] — opponendum