opponendae
Discretiva
opponendae dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
oppōnendae | casus genitivus singularis · genus femininum | gerundivi oppōnendus |
oppōnendae | casus dativus singularis · genus femininum | gerundivi oppōnendus |
oppōnendae | casus nominativus pluralis · genus femininum | gerundivi oppōnendus |
oppōnendae | casus vocativus pluralis · genus femininum | gerundivi oppōnendus |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /oppoːˈnendae̯/ (classice) - Syllabificatio phonetica: op·pō·nen·dae — morphologica: op-pon-end-ae
Loci[+/-]
Lucius Annaeus Seneca -3/+65 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana[+/-]
- «Quid ergo? Non incidunt causae quae iram lacessant?» Sed tunc maxime illi opponendae manus sunt. —De Ira Senecae [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - De ira, libri III. (Universitas Turicensis): Tomus / Liber II. 14, versus [2] — opponendae
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: opponendae.