olores

E Victionario

Discretiva

olores dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

olōrēs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
olōrēs casus nominativus pluralis · genus masculinum substantivi olor
olōrēs casus accusativus pluralis · genus masculinum substantivi olor
olōrēs casus vocativus pluralis · genus masculinum substantivi olor
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /oˈloːreːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: o·lō·rēs — morphologica: olor-es

Hispanice[+/-]

olores[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
olores forma pluralis · genus masculinum substantivi olor
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: [oˈlo.ɾes](Castellane, castellano)
Syllabificatio phonetica: o·lo·res — morphologica: olor-es

Loci[+/-]

Publius Vergilius Maro
-70…-19
P. Ovidius Naso
-42…+18
C. Plinius Secundus
23-79
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 42-39 a.C.n.)

  • Sic tua Cyrneas fugiant examina taxos,
sic cytiso pastae distendant ubera vaccae:
incipe, si quid habes. et me fecere poetam
Pierides, sunt et mihi carmina, me quoque dicunt
vatem pastores; sed non ego credulus illis.
nam neque adhuc Vario videor nec dicere Cinna
digna, sed argutos inter strepere anser olores. —Eclogae vel bucolica P. Vergilii Maronis [1][2]

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

  • Colle sub Elysio nigra nemus ilice frondet,
udaque perpetuo gramine terra viret.
siqua fides dubiis, volucrum locus ille piarum
dicitur, obscenae quo prohibentur aves.
illic innocui late pascuntur olores
et vivax phoenix, unica semper avis;
explicat ipsa suas ales Iunonia pinnas,
oscula dat cupido blanda columba mari.
psittacus has inter nemorali sede receptus
convertit volucres in sua verba pias. —Amores Ovidii Nasonis [3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Simili anseres quoque et olores ratione commeant, sed horum volatus cernitur. Liburnicarum more rostrato impetu feruntur, facilius ita findentes aëra quam si recta fronte inpellerent; a tergo sensim dilatante se cuneo porrigitur agmen largeque inpellenti praebetur aurae. colla inponunt praecedentibus, fessos duces ad terga recipiunt. —Naturalis historia Plinii [4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Avibus haec secretaria utiquam magis congruerint, merulis et lusciniis et oloribus. Et merulae in remotis tesquis cantilenam pueritiae fringultiunt, lusciniae in solitudine arcana canticum adulescentiae garriunt, olores apud avios fluvios carmen senectae meditantur. —Florida Apulei [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Vergilius Maro - Eclogae vel bucolica. (Bibliotheca Augustana): Ecloga nona. Lycidas, Moeris. Versus 36  — olores
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: olores.
  3. 3.0 3.1 Publius Ovidius Naso - Amores (versio II, ca. 5). (Bibliotheca Augustana): Liber secundus, 6, versus 53 — olores
  4. 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 32, [63] — olores
  5. 5.0 5.1 Apuleius - Florida. (The Latin Library): Caput XVII. — olores