olorem

Discretiva

olorem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
olōrem	casus accusativus singularis · genus masculinum	substantivi olor

Appellatio pronuntiatusque

API: /oˈloːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: o·lō·rem — morphologica: olor-em

Loci

Publius Vergilius Maro -70…-19

Marcus Manilius fl. 14

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

• pro crinali auro, pro longae tegmine pallae

tigridis exuviae per dorsum a vertice pendent.

tela manu iam tum tenera puerilia torsit

et fundam tereti circum caput egit habena

Strymoniamque gruem aut album deiecit olorem. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis

class.

• proxima sors Cycni, quem caelo Iuppiter ipse

imposuit, formae pretium, qua cepit amantem,

cum deus in niveum descendit versus olorem

tergaque fidenti subiecit plumea Ledae. —Astronomicon M. Manilii