numquam

Latine

Appellatio

API: /ˈnum.kwam/, /ˈnuŋ.kwam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: num·quam — morphologica: n-umquam

Formae aliae

• nunquam

Notatio

← Latine: ne + umquam

Adverbium

numquam

1. (Strictu sensu): nullo tempore.
2. (Latiori sensu): non.

Dictiones collatae

Antonyma · contraria

1. semper, umquam, in omnibus temporibus

Dictiones derivatae

1. nonnumquam

Translationes

Nullo tempore	dilatare ▼

Nullo tempore	collabi ▲

Anglice: never (en), at no time (en) Dacoromane: niciodată (ro), nicicând (ro) Francogallice: ne … jamais (fr) Germanice: niemals (de), nie (de) Hispanice: jamás (es), nunca (es) Italice: non mai (it)

Non	dilatare ▼

Non	collabi ▲

Anglice: certainly not (en) Germanice: sicherlich nicht (de), nie und nimmer (de) Francogallice: pas du tout (fr) Italice: per niente (it), assolutamente no (it)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Cornelius Celsus fl. 30

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

Apuleius ca. 125-170

Aulus Gellius ca. 130-170

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Mirari licet quae sint animadversa a medicis herbarum genera, quae radicum ad morsus bestiarum, ad oculorum morbos, ad vulnera, quorum vim atque naturam ratio numquam explicavit, utilitate et ars est et inventor probatus. —De divinatione Ciceronis

class.

• Ubi ad cibum ventum est, numquam utilis est nimia satietas, saepe inutilis nimia abstinentia: si qua intemperantia subest, tutior est in potione quam in esca. Cibus a salsamentis, holeribus similibusque rebus melius incipit; tum caro adsumenda est, quae assa optima aut elixa est. —De Medicina Celsi

saec. I.

• Quo tempore cum arati fuerint, viginti diebus interpositis circa solstitium, quod est nonum vel octavum Kalendas Iulias, iteratos esse oportebit ac deinde circa Septembris Kalendas tertiatos; quoniam in id tempus ab aestivo solstitio convenit inter peritos rei rusticae non esse arandum, nisi si magnis, ut fit non numquam, subitaneis imbribus quasi hibernis pluviis terra permaduerit. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

Latinitas postclassica

saec. II.

• Et ilico detractus ad terram pugnisque pulsatus et calcibus contusus infit deierans nullum semet vidisse ductorem, sed plane continatum solutum et solitarium ob indicivae praemium occupasse, domino tamen suo restituturum. «Atque utinam ipse asinus», inquit «quem numquam profecto vidissem, vocem quiret humanam dare meaeque testimonium innocentiae perhibere posset: profecto vos huius iniuriae pigeret.» —Metamorphoseon libri XI Apulei

saec. II.

• Multa opinio est, eaque iam pro vero recepta, postquam mulieris uterum semen conceperit, gigni hominem septimo rarenter, numquam octavo, saepe nono, saepius numero decimo mense, eumque esse hominum gignendi summum finem: decem menses non inceptos, sed exactos. —Noctes Atticae A. Gellii

saec. IV.

• absit enim, ut illa beatitudo posset aut in loco illo non habere quod vellet aut in suo corpore vel animo sentire quod nollet ac per hoc si motus libidinis voluntatem hominum praeveniret, voluntas continuo sequeretur, uxor, quae propter hoc numquam absens esse debebat, sive conceptura sive iam gravida, ilico admoveretur et aut proles seminaretur aut voluptas naturalis et laudabilis expleretur et periret semen hominis, ne adpetitus tam bonae concupiscentiae fraudaretur: tantum non se converterent coniuges in eum usum, qui est contra naturam, sed quotiens delectaret, membris ad hoc creatis et genitalibus uterentur. —De nuptiis et concupiscentia Augustini