nominantes

E Victionario

Discretiva

nominantes dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
nōminantēs casus nominativus pluralis · genus masculinum participii nōmināns
nōminantēs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii nōmināns
nōminantēs casus vocativus pluralis · genus masculinum participii nōmināns
nōminantēs casus nominativus pluralis · genus femininum participii nōmināns
nōminantēs casus accusativus pluralis · genus femininum participii nōmināns
nōminantēs casus vocativus pluralis · genus femininum participii nōmināns

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /noːmiˈnanteːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: nō·mi·nan·tēs — morphologica: nomin-ant-es

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • inguinibus medentur aliqui liceum telae detractum alligantes novenis septenisve nodis, ad singulos nominantes viduam aliquam atque ita inguini adalligantes. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber XXVIII, cap. xii, [48] — nominantes
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: nominantes.