neminem

Discretiva

neminem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
nēminem	casus accusativus singularis	pronominis nēmō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈneːmi.nem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: nē·mi·nem — morphologica: nemin-em

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Apuleius ca. 125-170

Nicolaus Copernicus 1473–1543

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (52-51 a.C.n.)

• His enim rebus inbutae mentes haud sane abhorrebunt ab utili aut a vera sententia. Quid est enim verius quam neminem esse oportere tam stulte adrogantem, ut in se rationem et mentem putet inesse, in caelo mundoque non putet? Aut ut ea quae vix summa ingenii ratione moveri putet? —De legibus Ciceronis

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Idem mihi etiam paupertatem obprobravit, acceptum philosopho crimen et ultro profitendum. Enim paupertas olim philosophiae vernacula est, frugi, sobria, parvo potens, aemula laudis, adversum divitias possessa, habitu secura, cultu simplex, consilio benesuada. Neminem umquam superbia inflavit, neminem inpotentia depravavit, neminem tyrannide efferavit, delicias ventris et inguinum neque vult ullas neque potest. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei

Latinitas nova

saec. XVI.

• Altissimum visibilium omnium, caelum fixarum stellarum esse, neminem video dubitare. Errantium vero seriem penes revolutionum suarum magnitudinem accipere voluisse priscos Philosophos videmus, assumpta ratione, quod aequali celeritate delatorum quas longius distant, tardius ferri videntur, ut apud Euclidem in Opticis demonstratur. —De revolutionibus orbium coelestium Nicolai Copernici