natātūra [ +/- ]
Appellatio [ +/- ]
Syllabificatio phonetica: na·tā·tū·ra — morphologica: natat-ur-a
Notatio [ +/- ]
← Latine : natō (natāre )
Nomen substantivum [ +/- ]
natātūr |a, -ae fem. [1] [2]
Locus natationis [1]
Declinatio [ +/- ]
Dictiones collatae [ +/- ]
Synonyma
Translationes [ +/- ]
Locus natationis dilatare ▼
Locus natationis collabi ▲
Discretiva
natatura dictio est in variis linguis:
Formae affines [ +/- ]
natātūra [ +/- ]
Proprietates grammaticales [ +/- ]
Forma
Modus flexurae
originis
natātūra
casus nominativus singularis · genus femininum
participii natātūrus
natātūra
casus vocativus singularis · genus femininum
participii natātūrus
natātūra
casus nominativus pluralis · genus neutrum
participii natātūrus
natātūra
casus accusativus pluralis · genus neutrum
participii natātūrus
natātūra
casus vocativus pluralis · genus neutrum
participii natātūrus
natātūra
casus vocativus singularis
substantivi natātūra
Appellatio [ +/- ]
Syllabificatio phonetica: na·tā·tū·ra — morphologica: natat-ur-a
natātūrā [ +/- ]
Proprietates grammaticales [ +/- ]
Forma
Modus flexurae
originis
natātūrā
casus ablativus singularis · genus femininum
participii natātūrus
natātūrā
casus ablativus singularis
substantivi natātūra
Appellatio [ +/- ]
Syllabificatio phonetica: na·tā·tū·rā — morphologica: natat-ur-a
Fontes
↑ 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III , p. 335 — “NĂTĀTŪRA, æ, f. 1.”
↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II , p. 543 — “NATATURA, æ, f. [nato]”