munitis

Discretiva

munitis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

mūnītis

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
mūnītis	secunda pluralis	praesens	activa	indicativus	mūniō (mūnīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /muːˈniːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·nī·tis — morphologica: mun-itis

mūnītīs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
mūnītīs	casus dativus pluralis	participii mūnītus
mūnītīs	casus ablativus pluralis	participii mūnītus

Appellatio pronuntiatusque

API: /muːˈniːtiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·nī·tīs — morphologica: munit-is

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

C. Sallustius Crispus –86…–34

C. Plinius Secundus 23–79

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44/43 a.C.n.)

• “Victum Ciceronem ducem habuistis.”

Eo libentius ‘ducem’ audio quod certe ille dicit invitus; nam de ‘victo’ nihil laboro. Fatum enim meum est sine re publica nec vinci posse nec vincere.

“Macedoniam munitis exercitibus.”

Et quidem fratri tuo qui a vobis nihil degenerat extorsimus.

“Africam commisistis Varo bis capto.”

Hic cum Gaio fratre putat se litigare.

“In Syriam Cassium misistis.”

Non igitur sentis huic causae orbem terrae patere, te extra munitiones tuas vestigium ubi imprimas non habere? —Philippicae orationes in M. Antonium Ciceronis

class.  (40 a.C.n. / 714 a.u.)

• Imperator postquam de regum societate cognovit, non temere neque, uti saepe iam victo Iugurtha consueverat, omnibus locis pugnandi copiam facit. Ceterum haud procul ab Cirta castris munitis reges opperitur, melius esse ratus cognitis Mauris, quoniam is novos hostis accesserat, ex commodo pugnam facere. —Bellum Iugurthinum C. Sallusti Crispi

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• et acinos terunt, mox comburunt et ita inlinunt ambusta prius perfusa aqua calida. sunt qui et incidant suci gratia eoque utantur ad dentes erosos, frangique tradunt, proximis cera munitis, ne laedantur. cummim etiam in hedera quaerunt, quam ex aceto utilissimam dentibus promittunt. —Naturalis historia Plinii