Discretiva
|
muniet dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| mūniet
|
tertia singularis
|
futurum
|
activa
|
indicativus
|
mūniō (mūnīre)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: mū·ni·et — morphologica: mun-iet
|
|
Publius Vergilius Maro
-70…-19
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (ca. 29-19 a.C.n.)
- at puer Ascanius, cui nunc cognomen Iulo
- additur (Ilus erat, dum res stetit Ilia regno),
- triginta magnos volvendis mensibus orbis
- imperio explebit, regnumque ab sede Lavini
- transferet, et Longam multa vi muniet Albam.
- hic iam ter centum totos regnabitur annos
- gente sub Hectorea, donec regina sacerdos
- Marte gravis geminam partu dabit Ilia prolem. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis [1][2]
Fontes
