muni

Discretiva

muni dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
mūnī	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	mūniō (mūnīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmuːniː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·nī — morphologica: mun-i

Loci

T. Maccius Plautus ca. -254…-184

M. Tullius Cicero -106…-43

Quintus Curtius Rufus fl.c.50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• Viden hostis tibi adesse tuoque tergo obsidium? consule,

arripe opem auxiliumque ad hanc rem: propere hoc, non placide decet.

anteveni aliqua aut tu aliquosum circumduce exercitum,

coge in obsidium perduellis, nostris praesidium para;

interclude inimicis commeatum, tibi muni viam

qua cibatus commeatusque ad te et legiones tuas

tuto possit pervenire: hanc rem age, res subitaria est. —Miles gloriosus Plauti

class.  (51 a.C.n. / 703 a.u.)

• Idem scripsit Hortensium de proroganda nostra provincia dixisse nescio quid. mihi in Cumano diligentissime se ut annui essemus defensurum receperat. si quicquam me amas, hunc locum muni. dici non potest quam invitus a vobis absim; et simul hanc gloriam iustitiae et abstinentiae fore illustriorem spero si cito decesserimus, id quod Scaevolae contigit, qui solos novem mensis Asiae praefuit. —Epistolae ad Atticum Ciceronis

saec. I.

• Quaedam beneficia odimus. Meruisse mortem confiteri pudet: superest, ut malit videri iniuriam accepisse quam vitam. Proinde scito tibi cum illis de salute esse pugnandum. Satis hostium superest, ad quos persequendos ituri sumus: latus a domesticis hostibus muni. Hos si submoves, nihil metuo ab externo. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi