mensa

Latine

Appellatio

mēnsa

API: /ˈmeːn.sa/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mēn·sa — morphologica: mens-a

Nomen substantivum

mēns|a, -ae fem.

1. √ Res supellectaria, tabula quae a pede vel pedibus suspenditur, in qua res ponuntur.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	mēnsa	mēnsae	I
gen.	mēnsae	mēnsārum	II
dat.	mēnsae	mēnsīs	III
acc.	mēnsam	mēnsās	IV
abl.	mēnsā	mēnsīs	VI
voc.	mēnsa	mēnsae	V

Progenies

• Dacoromane: masă
• Hispanice: mesa
• Lusitane: mesa
• Slovene: miza

Translationes

Tabula quae a pedibus suspenditur	dilatare ▼

Tabula quae a pedibus suspenditur	collabi ▲

Anglice: table (en) Bohemice: stůl (cs) m Dacoromane: masă (ro) f Francogallice: table (fr) f Germanice: Tisch (de) m Graeca Antiqua: τράπεζα (grc) f ‎(trápeza) Hispanice: mesa (es) f Italice: tavola (it) f, tavolo (it) m Slovene: miza (sl) f Ucrainice: стіл (uk) m ‎(stil)