Jump to content

mathematicos

E Victionario

Discretiva

mathematicos dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
mathēmaticōs casus accusativus pluralis substantivi mathēmaticus
mathēmaticōs casus accusativus pluralis · genus masculinum adiectivi mathēmaticus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ma.tʰeːˈma.ti.koːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ma·thē·ma·ti·cōs — morphologica: mathematic-os

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
P. Cornelius Tacitus
55–117
C. Suetonius Tranquillus
ca. 70-150
Aulus Gellius
ca. 130-180
antiq. class. I IIIIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (55 a.C.n. / 699 a.u.)

  • Missos facio mathematicos, grammaticos, musicos, quorum artibus vestra ista dicendi vis ne minima quidem societate coniungitur. Quam ob rem ista tanta tamque multa profitenda, Crasse, non censeo; satis id est magnum, quod potes praestare, ut in iudiciis ea causa, quamcumque tu dicis, melior et probabilior esse videatur, ut in contionibus et in sententiis dicendis ad persuadendum tua plurimum valeat oratio, denique ut prudentibus diserte, stultis etiam vere videare dicere. —De oratore Ciceronis [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

  • multos secreta Poppaeae mathematicos pessimum principalis matrimonii instrumentum, habuerant: e quibus Ptolemaeus Othoni in Hispania comes, cum superfuturum eum Neroni promisisset, postquam ex eventu fides, coniectura iam et rumore senium Galbae et iuventam Othonis computantium persuaserat fore ut in imperium adscisceretur. sed Otho tamquam peritia et monitu fatorum praedicta accipiebat, cupidine ingenii humani libentius obscura credendi. —Historiae P. Cornelii Taciti [3][2]

saec. II.

  • externas caerimonias, Aegyptios Iudaicosque ritus compescuit, coactis qui superstitione ea tenebantur religiosas vestes cum instrumento omni comburere. Iudaeorum iuventutem per speciem sacramenti in provincias gravioris caeli distribuit, reliquos gentis eiusdem vel similia sectantes urbe summovit, sub poena perpetuae servitutis nisi obtemperassent. expulit et mathematicos, sed deprecantibus ac se artem desituros promittentibus veniam dedit. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli [4][2]

saec. II.  (ca. 170–177 p.C.n.)

  • Ast ubi res didicerant rerum omnium difficillimas, tacere audireque, atque esse iam coeperant silentio eruditi, cui erat nomen ἐχεμυθία, tum verba facere et quaerere quaeque audissent scribere et, quae ipsi opinarentur, expromere potestas erat; hi dicebantur in eo tempore μαθηματικοί, ab his scilicet artibus, quas iam discere atque meditari inceptaverant: quoniam geometriam, gnomonicam, musicam ceterasque item disciplinas altiores μαθήματα veteres Graeci appellabant; vulgus autem, quos gentilicio vocabulo ‘Chaldaeos’ dicere oportet, ‘mathematicos’ dicit. —Noctes Atticae A. Gellii [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De oratore. (The Latin Library): Liber primus. X. [44] — mathematicos
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: mathematicos.
  3. 3.0 3.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber I.  [22] — mathematicos
  4. 4.0 4.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber tertius. Tiberius. XXXVI. [1] — mathematicos
  5. 5.0 5.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber primus. Capitulum IX, [5] — mathematicos