luu (fi)
Finnice[+/-]
Appellatio[+/-]
- /ˈluː/
- Homoeoteleuton: -uː
Notatio[+/-]
- ← protouralice *luwe; gognata, vide luu
Nomen substantivum[+/-]
luu
- os (-sis neut.) || Pars sceleti cuiusquam animalis, ut, costa, os femoris, &c.
Declinatio[+/-]
Declinatio Finnica | ||
---|---|---|
sing. | plur. | |
nom. | luu | luut |
gen. | luun | luiden luitten |
part. | luuta | luita |
iness. | luussa | luissa |
elat. | luusta | luista |
illat. | luuhun | luihin |
adess. | luulla | luilla |
abl. | luulta | luilta |
allat. | luulle | luille |
ess. | luuna | luina |
translat. | luuksi | luiksi |
instr. | — | luin |
abess. | luutta | luitta |
comit. | — | luine- |