luceat

Discretiva

luceat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
lūceat	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	lūceō (lūcēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈluːkeat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: lū·ce·at — morphologica: luc-eat

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Ovidius Naso -42…+18

C. Plinius Secundus 23-79

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quod si nondum satis cernitis, cum res ipsa tot tam claris argumentis signisque luceat, pura mente atque integra Milonem, nullo scelere imbutum, nullo metu perterritum, nulla conscientia exanimatum Romam revertisse, recordamini, per deos immortalis, quae fuerit celeritas reditus eius, qui ingressus in forum ardente curia, quae magnitudo animi, qui voltus, quae oratio. —Pro T. Annio Milone oratio Ciceronis

class.

• cernis odoratis ut luceat ignibus aether,

et sonet accensis spica Cilissa focis?

flamma nitore suo templorum verberat aurum,

et tremulum summa spargit in aede iubar. —Fasti Ovidii Nasonis

saec. I.

• vocatur, multum opio ignavior. experimentum opii est primum in odore – sincerum enim perpeti non est –, mox in lucernis, ut pura luceat flamma et ut extinctum demum oleat, quae in fucato non eveniunt. —Naturalis historia Plinii

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Stellae quoque de luna, ut flamma de igne, flagrant, et per totum firmamentum lucenti lumine infusae sunt, velut si flamma per cribrum luceat, et sic totam terram illuminant, atque ut positae sunt, usque ad novissimum diem praestabunt. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• At que circulatio, quis hic ludus, quenam he fabelle? quinque soles facere, cum ab eo quod solus luceat solem dici velint, et cum plures non fuisse quidem unquam, sed oculorum vitio fortassis, aut animorum consternatione visos esse nonnunquam inter prodigia numeratum sit. —De sui ipsius et multorum ignorantia Petrarcae

Latinitas nova

saec. XVI.

• Lux enim et per lucem calor et per calorem ignis non partitione quadam, sed propagatione certa amplificatur, propagatur et diffunditur, ut patet in flamma quae est in una lampade, quae excitat flammas in infinitis lampadibus et infinitam potest accendere materiam absque sui diminutione; cuius rei ratio est quia lux seminaliter est ubique, etiam in tenebris, licet non secundum eum actum quo luceat, unde denominative appelletur lumen; et haec est differentia inter lucem et lumen, sicut inter substantiam simplicem per se et compositam. —De principiis rerum elementis et causis Iordani Bruni